אַ סוכּות־מעשׂהלע (פֿראַגמענט)

פֿון ש. פֿרוג

יום־כּיפּור, דאַנקען גאָט, אַוועק,

דערלעבט, געטרײַע ברידער,

אויס וויינען, זיפֿצן גאַנצע טעג —

מען זיצט אין סוכּה ווידער.

מען זיצט באַדעקט מיט גרינעם סכך

אין רו און אין פֿרידן,

דער לולבֿ שײַנט, דער אתרוג שמעקט —

אַ ריח פֿון גן־עדן!..

מען לעבט, מען פֿרייט זיך, מען קוועלט אָן

ווי קינדער אין די וויגן,

אײַ, אײַ, ווי גוט איז מיצוות טאָן —

בפֿרט מיט פֿאַרגעניגן.