נוקלעוס

ק. צטניק [1909-2001]

אויב ס'ברענט אַ פֿייער אויף איין אָרט זיבן יאָר

נאָך אַנאַנד – קריכט פֿון דאָרט אַרויס אַ

באַשעפֿעניש מיטן נאָמען : סאַלאַמאַנדראַ. [פֿון אַן אַלטן מקור]

איך האָב אין זיבן קרעמאַטאָריעס געברענט –

אָן הפֿסק, אָן הפֿסק, אַ המשך-יאָר-זיבן,

די גאַנצע משפּחה אויף איין הויפֿן צוזאַמענגעקליבן,

פֿייער, ברען ! פֿייער, שענד ! פֿייער, פֿאַרלענד !

האָט פֿייער געשלונגען דאָס יונגלייב פֿון מייַן שוועסטער,

פֿון מייַן ברודערל נאַקעטע גלידער פֿרעסט ער

פֿייער-צונגען לעקן אַנטבלויזטע פֿיס, הענט,

מייַן קליין ברודערל ברענט ! מייַן טייַערינקע שוועסטער ברענט !

דאָס שווייגנדיקע פּנים פֿון מייַן מאַמע –

מיט איר לעצטן בליק צום הימל געווענדט ;

מיט איר לעצטן געדאַנק וועגן די קינדער מיסתּמא ;

האָט געשריפֿה'ט די מאַמע. אַמאַמע ברענט !

ווי אַ חסר-דעה האָט דער טאַטע געקעמפֿט מיט פֿייער-צונגען

געדראַפּט זיך אין נאַפֿטגרוב ווי אויף פֿייערווענט –

ביז פֿלאַמען האָבן לעצטן בלוטטראָפּ אַיינגעשלונגען

האָט מייַן טאַטע ווי שפּריצנדיקע הבדלה געפֿלאַקערט, געברענט !