נאָכאַלעמען
אַהרון צייטלין
פּוסט און וויסט און הויפֿנס מיסט,
שטיינער, ביינער, ציגל.
ס'קינד פֿאַרברענט – און אויפֿן מיסט
וואַלגערט זיך דאָס וויגל.
שערבלעך גלאָז און הויפֿנס אַש,
שוואַרצע זוילן פֿוילן.
אַז נישטאָ שוין מער די פֿיס –
ווער באַדאַרף די זוילן ?
ליגט אַ האַמער אָן אַ שמיד –
ווי זשע קאָן ער שמידן ?
ווער דאַרף אַ היטל אָן אַ קאָפּ
אַ טלית אָן אַ ייִדן ?