וויגליד

 

ווערטער : רחל בוימוואָל [1914-

 

 

ווען כ'וואָלט מייַן דערוואַקסענעם זון געקענט,

אַזוי ווי קינדווייַז, פֿאַרוויגן,

וואָלט איך אים צודעקן מיט די הענט

און זינגען שטיל מיט אַ ניגון :

 

-         אונטערן בעט – דייַנע לאַנגע שיך,

אויפֿן הענגער – דייַן גרויס היטל ...

דו ווייסט דען, וואָס הייסט ליב האָבן דיך !

דערקלערן עס כ'האָב ניט קיין מיטל.

 

די שיך און דייַן היטל ווייסן פֿון דיר

אַ סך איצט מער, ווי דייַן מאַמע,-

דו נעמסט זיי מיט זיך אויף יעדן שפּאַציר,

און מיט מיר ביסטו זעלטן צוזאַמען.

 

פֿאַרדריסט מיך. ווי קען עס דען ניט פֿאַרדריסן,

נו זאָג שוין אַליין, מייַן שווייַגער !

דאָס, וואָס אַ מאַמע וויל אַלצדינג וויסן,

איז ליבשאַפֿט, און ניט קיין נייַגער.

 

אַ מאַמע איז פּונקט ווי אַ קינד : זי קוועלט –

גענוג איר אַ וואָרט פֿאַרוואַפֿן.

איך דאַרף ניט האָבן קיין זאַך אין דער וועלט –

איך דאַרף נאָר, אַז דו זאָלסט מיף דאַרפֿן.

 

מייַן גרויס קינד אין דעם גרויסן בעט,-

שלאָף ! עס זינגט דיר אַ ניגון

דייַן קליינע מאַמע. עס איז שוין שפּעט,

נאָר קיינער קומט זי ניט וויגן...

 

 חזרה