שמעון פֿרוג : "דער שלח–מנות טרעגער"

צעקאָכט, פאַרמאַטערט און צעהיצט . . .

דאָם נעזל גלאַנצט דער שטערן שוויצט –

עס לויפט דער פּורים-יעגער –

דער שלח-מנות – טרעגער.

ער האַלט אַ טעלערל אין האַנט.

איך שרייַ צו אים; "שטּיי"! –

כאָטש יאָג אים נאָך אַ רייַטער.

נישטאָ קיין צייַט, נישטאָ קיין צייַט,

דער טאָג איז קורץ, דער וועג איז ווייַט.

אוי, שלח-מנות טראַגן –

אַ שפּילעכל צו זאָגן!

מע זעט נישט, ווי עס פליט די צייַט.

די שטאָט איז גרויס,דער וועג איז ווייַט.