שאָטנס
שמעון שפּונד " דער לעצטער פֿון די ל"ו", פּאַריז, 1950 , ז' 9.

קומט אַ שאָטן מיט צוויי פֿליגל,

פֿול מיט דערנער זענען זיי

זעצט זיך בייַ אַ  קינדער-וויגל

און פֿאַרוויגט זייַן ווילדן וויי...

קומט אַ שאָטן בלינד אָן אויגן

פֿון הייסע טרערן אויסגעברענט

קומט פֿאַרבלוטיק, איינגעבויגן

און פֿאַרברעכט די דאַרע הענט.

קומט אַ  שאָטן אָן די גלידער,

ווי אַ הויפֿן צער און שרעק,

ווי אַ  ווידער-קול פֿון לידער,

פֿון אַ הייסן פֿלאַם פֿאַרדעקט.

קומט אַ שאָטן ווי אַ שייטער,

ווי אַ נישט-דערברענטע קויל,

ווי אַ פֿלאַם, אַ נישט-באַפֿרייטער,

ווי אַ בלוטיק שוואַרצער קנויל.

קומט אַ שאָטן ווי פֿון טרערן,

פֿון מיליאָנען אָפּגעקרענקט -

און אין כאָר עס לאָזט זיך הערן

נאָר איין וואָרט : געדענקט !" ....

                                            I