זייַט געגריסט

 

פֿון אַ לאַנד וואָס ליגט ווייַט איבּער ימען

כ'שיק אַ  האַרציקן, וואַרעמען בּריוו

צו די בּרידער און שוועסטער מייַנע

אין ירושלים, חיפֿה און תּל-אַבֿיבֿ.

 

עס האָבּן די זיידעס און טאַטעס

אַ  ליכטיקן חלום געהאַט -

אַ היים פֿאַר די זין פֿון ישראל,

צו לעבּן געזיכערט און זאַט.

 

עס האָבּן די זיידעס געחלומט,

געחלומט בּייַטאָג  און בּייַנאַכט,

און איר האָט גענומען דעם חלום ,

און חלום פֿאַר אמת געמאַכט.

 

איר האָט מיטן אייגענעם אָטעם

געטריקנט די זומפּן פֿון לאַנד,

די שטיינער און דערנער געריסן

מיט מידער, מיט בּלוטיקער האַנט.

 

געווייקט און געבּאָדן די זאַמדן,

בּיז וואַנען די ערד האָט, דערוואַכט,

און ס'האָבּן די פֿריידיק צעלאַכט.

 

געהאָפֿט און געבּעטן אויף שלום,

נאָר מוטיק און זיכער און פֿעסט

געגרייט זיך אַנטקעגן דעם שונא

צו שיצן אייגענע נעסט.

 

איצט קוועלט אָן מייַן האַרץ פֿון דער ווייַטנס

און ס'רייַסט זיך אַרויס פֿון מייַן בּריוו;

מייַן בּרכה אויף אייַך,מייַנע ליבּע,

אין ירושלים,חיפֿה און תּל-אָבֿיבֿ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                           זייַט געגריסט

 

פֿון אַ לאַנד וואָס ליגט ווייַט איבּער ימען

כ'שיק אַ  האַרציקן, וואַרעמען בּריוו

צו די בּרידער און שוועסטער מייַנע

אין ירושלים, חיפֿה און תּל-אַבֿיבֿ.

 

עס האָבּן די זיידעס און טאַטעס

אַ  ליכטיקן חלום געהאַט -

אַ היים פֿאַר די זין פֿון ישראל,

צו לעבּן געזיכערט און זאַט.

 

עס האָבּן די זיידעס געחלומט,

געחלומט בּייַטאָג  און בּייַנאַכט,

און איר האָט גענומען דעם חלום ,

און חלום פֿאַר אמת געמאַכט.

 

איר האָט מיטן אייגענעם אָטעם

געטריקנט די זומפּן פֿון לאַנד,

די שטיינער און דערנער געריסן

מיט מידער, מיט בּלוטיקער האַנט.

 

געווייקט און געבּאָדן די זאַמדן,

בּיז וואַנען די ערד האָט, דערוואַכט,

און ס'האָבּן די פֿריידיק צעלאַכט.

 

געהאָפֿט און געבּעטן אויף שלום,

נאָר מוטיק און זיכער און פֿעסט

געגרייט זיך אַנטקעגן דעם שונא

צו שיצן אייגענע נעסט.

 

איצט קוועלט אָן מייַן האַרץ פֿון דער ווייַטנס

און ס'רייַסט זיך אַרויס פֿון מייַן בּריוו;

מייַן בּרכה אויף אייַך,מייַנע ליבּע,

אין ירושלים,חיפֿה און תּל-אָבֿיבֿ.

 

 

 

 

 

 

 

                                                           זייַט געגריסט

 

פֿון אַ לאַנד וואָס ליגט ווייַט איבּער ימען

כ'שיק אַ  האַרציקן, וואַרעמען בּריוו

צו די בּרידער און שוועסטער מייַנע

אין ירושלים, חיפֿה און תּל-אַבֿיבֿ.

 

עס האָבּן די זיידעס און טאַטעס

אַ  ליכטיקן חלום געהאַט -

אַ היים פֿאַר די זין פֿון ישראל,

צו לעבּן געזיכערט און זאַט.

 

עס האָבּן די זיידעס געחלומט,

געחלומט בּייַטאָג  און בּייַנאַכט,

און איר האָט גענומען דעם חלום ,

און חלום פֿאַר אמת געמאַכט.

 

איר האָט מיטן אייגענעם אָטעם

געטריקנט די זומפּן פֿון לאַנד,

די שטיינער און דערנער געריסן

מיט מידער, מיט בּלוטיקער האַנט.

 

געווייקט און געבּאָדן די זאַמדן,

בּיז וואַנען די ערד האָט, דערוואַכט,

און ס'האָבּן די פֿריידיק צעלאַכט.

 

געהאָפֿט און געבּעטן אויף שלום,

נאָר מוטיק און זיכער און פֿעסט

געגרייט זיך אַנטקעגן דעם שונא

צו שיצן אייגענע נעסט.

 

איצט קוועלט אָן מייַן האַרץ פֿון דער ווייַטנס

און ס'רייַסט זיך אַרויס פֿון מייַן בּריוו;

מייַן בּרכה אויף אייַך,מייַנע ליבּע,

אין ירושלים,חיפֿה און תּל-אָבֿיבֿ.

 

 

 

 

 

 ז

                                                           זייַט געגריסט

 

פֿון אַ לאַנד וואָס ליגט ווייַט איבּער ימען

כ'שיק אַ  האַרציקן, וואַרעמען בּריוו

צו די בּרידער און שוועסטער מייַנע

אין ירושלים, חיפֿה און תּל-אַבֿיבֿ.

 

עס האָבּן די זיידעס און טאַטעס

אַ  ליכטיקן חלום געהאַט -

אַ היים פֿאַר די זין פֿון ישראל,

צו לעבּן געזיכערט און זאַט.

 

עס האָבּן די זיידעס געחלומט,

געחלומט בּייַטאָג  און בּייַנאַכט,

און איר האָט גענומען דעם חלום ,

און חלום פֿאַר אמת געמאַכט.

 

איר האָט מיטן אייגענעם אָטעם

געטריקנט די זומפּן פֿון לאַנד,

די שטיינער און דערנער געריסן

מיט מידער, מיט בּלוטיקער האַנט.

 

געווייקט און געבּאָדן די זאַמדן,

בּיז וואַנען די ערד האָט, דערוואַכט,

און ס'האָבּן די פֿריידיק צעלאַכט.

 

געהאָפֿט און געבּעטן אויף שלום,

נאָר מוטיק און זיכער און פֿעסט

געגרייט זיך אַנטקעגן דעם שונא

צו שיצן אייגענע נעסט.

 

איצט קוועלט אָן מייַן האַרץ פֿון דער ווייַטנס

און ס'רייַסט זיך אַרויס פֿון מייַן בּריוו;

מייַן בּרכה אויף אייַך,מייַנע ליבּע,

אין ירושלים,חיפֿה און תּל-אָבֿיבֿ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                           זייַט געגריסט

י. גויכבערג

 

פֿון אַ לאַנד וואָס ליגט ווייַט איבּער ימען

כ'שיק אַ  האַרציקן, וואַרעמען בּריוו

צו די בּרידער און שוועסטער מייַנע

אין ירושלים, חיפֿה און תּל-אַבֿיבֿ.

 

עס האָבּן די זיידעס און טאַטעס

אַ  ליכטיקן חלום געהאַט -

אַ היים פֿאַר די זין פֿון ישראל,

צו לעבּן געזיכערט און זאַט.

 

עס האָבּן די זיידעס געחלומט,

געחלומט בּייַטאָג  און בּייַנאַכט,

און איר האָט גענומען דעם חלום ,

און חלום פֿאַר אמת געמאַכט.

 

איר האָט מיטן אייגענעם אָטעם

געטריקנט די זומפּן פֿון לאַנד,

די שטיינער און דערנער געריסן

מיט מידער, מיט בּלוטיקער האַנט.

 

געווייקט און געבּאָדן די זאַמדן,

בּיז וואַנען די ערד האָט, דערוואַכט,

און ס'האָבּן די פֿריידיק צעלאַכט.

 

געהאָפֿט און געבּעטן אויף שלום,

נאָר מוטיק און זיכער און פֿעסט

געגרייט זיך אַנטקעגן דעם שונא

צו שיצן אייגענע נעסט.

 

איצט קוועלט אָן מייַן האַרץ פֿון דער ווייַטנס

און ס'רייַסט זיך אַרויס פֿון מייַן בּריוו;

מייַן בּרכה אויף אייַך,מייַנע ליבּע,

אין ירושלים,חיפֿה און תּל-אָבֿיבֿ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 חזרה