אַכציק ער און זיבעציק זי

טעקסט און מוזיק: מאַרק וואַרשאַווסקי

ס'איז הייַנט אַקוראַט געוואָרן פֿופֿציק יאָר,

ווי זיי לעבן זיך אן איינעם דאָס אַלטע פּאָר.

זיי האָבן זיך געעלטערט, קוקט אייַך צי:

אַכציק ער און זיבעציק זי.

גאָט האָט זיי מיט עושר און כּבֿוד באַגליקט,

אין לעבן האָבן זיי זיך קיין מאָל ניט געקריגט.

נאָר ,,גאָטעלע'', און ,,באָבעלע'' רופֿן זיי זיך צי –

אַכציק ער און זיבעציק זי.

דער עולם האָט געגומען צו ביסלעך ווייַן.

דעם זיידן מיט דער באָבען אין ראָד אַרייַן

די מומע איז געגאָנגען אַנטקעגן אויף אַ קני –

אַכציק ער און זיבעציק זי.

אַזוי האָט מען געהוליעט אַ האַלבע נאַכט,

-         באָבעלע – זאָגט דער זיידע – אַ גוטע נאַכט,

שלאָף מיר געזונט און דעק זיך צי –

אַכציק ער און זיבעציק זי.

די באָבע האָט אָנגעהויבן דרעמלען מי אַ מאָל,

איר חלום וועל איך אייַך דערציילן אַן אַנדערש מאָל,

לאָמיר זיי ביידע לאָזן צו רי –

אַכציק ער און זיבעציק זי.