ווידערקול פֿון ירושלים – קאַדיע מאָלאָדאָווסקי

ווען קיינער זאָגט עס ניט,

זאָג איך צו זיך אַליין:

ירושלים.

און ס'קומט דאָס ווידערקול

און זאָגט עס נאָכאַמאָל:

ירושלים.

כ'האָב דאָרט אַמאָל געזען

לעבן אַ קליינעם בוים

אַ מלאך שטיין.

כ'האָב אים געפֿרעגט: פֿון וואַנען קומסטו?

האָט ער געזאָגט: - ירושלים.

כ'האָב אים געפֿרעגט : און וואוהין גייסטו,

וואונדערלעכער מענטש?

האָט ער געזאָגט: - ירושלים.

כ'האָב אים געפֿרעגט: וואָס טראָגסטו,

שליח פֿון דער וועלט?

האָט ער געזאָגט: - ירושלים

כ'האָב אים געפֿרעגט: צי האָסטו טרייסט פֿאַר מייַן האַרץ

וואָס איז געוואונדיקט פֿון געבוירן אָן?

האָט ער געזאָגט: - ירושלים.

ער איז אַוועק. געבליבן איז דער קליינער בוים,

און די שטים די געטלעכע: - ירושלים.

און ס'קומט דאָס ווידערקול

און זאָגט עס נאָכאַמאָל:

ירושלים